13 Οκτωβρίου 2010

ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΧΕΣ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ

Δέκα σημειώματα αυτοκτονίας. Οκτώ διαφορετικές όψεις μιας προσωπικότητας ή οκτώ διαφορετικές προσωπικότητες. Η αυτοκτονία ως εξέγερση, ως πράξη απελπισίας, ως ύστατη ένωση, ως παραίτηση, ως παρόρμηση…


ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΧΕΣ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ



Σημείωμα 1ο  (Η Εκδοχή του Άθεου)

Εδώ και πολλά χρόνια
καθηγητές, ιερείς και μοναχοί
έχουν βαλθεί να με πείσουν
πως η ζωή είναι ένα δώρο
το οποίο έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους.
Συνεπώς θα ήταν καθαρή τρέλα
να πετάξει κανείς αυτό το δώρο.
Απ’ την άλλη βέβαια, το να φύγει κανείς απ’ τη ζωή
ισοδυναμεί με την περιφρόνηση της θεϊκής εντολής.
Έτσι πήρα αυτήν την απόφαση
ως μια ύστατη πράξη εξέγερσης έναντι του Θεού.


Σημείωμα 8ο  (Η Εκδοχή του Επαναστάτη)

Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης αργεί να έρθει.
Οι προλετάριοι (λούμπεν και μη)
δε λένε να σπάσουν τις αλυσίδες.
Ο λαός επιμένει ν’ ακολουθεί τις φωτισμένες πρωτοπορίες.
Η κοινωνία του θεάματος εξακολουθεί να αντιστέκεται.
Η πατριαρχία συνεχίζει να υφίσταται.
Κι εγώ, που δεν είμαι καν επαγγελματίας επαναστάτης,
λέω να πάω να ξεκινήσω μια δεύτερη εωσφορική εξέγερση
βαδίζοντας στο αριστερό μονοπάτι.


Σημείωμα 2ο  (Η Εκδοχή του Ερωτευμένου)

Είναι προφανές πως αφού δεν τρώω,
δεν κοιμάμαι και δεν εργάζομαι,
έχω πάρα πολύ χρόνο να σκεφτώ.
Το μεγαλύτερο κομμάτι των σκέψεών μου
είναι αφιερωμένο σε σένα.
Όμως, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει συνήθως,
εγώ δε σκέφτομαι το μέλλον και την κοινή μας ζωή.
Ψάχνω να βρω έναν τρόπο ώστε να ενωθούμε μια για πάντα.
Νομίζω πως τελικά τον βρήκα.
Ελπίζω να συμφωνήσεις μαζί μου.


Σημείωμα 7ο  (Η Εκδοχή του Αποτυχημένου Εραστή)

Προσπάθησα και ξαναπροσπάθησα.
Επιστράτευσα όλες μου τις δυνάμεις.
Χρησιμοποίησα όλα τα μέσα (θεμιτά και αθέμιτα).
Παραμέρισα την αξιοπρέπεια και τον εγωισμό.
Όμως δεν ήμουν ικανός να πετύχω την παραμικρή νίκη.
Τελικά η απόρριψη έγινε συνήθεια.
Τώρα το μόνο που φοβάμαι
είναι να μη με απορρίψει ο θάνατος.


Σημείωμα 3ο  (Η Εκδοχή του Οικογενειάρχη)

Όλ’ αυτά τα χρόνια προσπάθησα
ν’ αντεπεξέλθω στις δυσκολίες.
Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα,
μα δεν ήταν αρκετό.
Ένιωσα τις ευθύνες να με πνίγουν.
Δε στάθηκε δυνατό να τηρήσω τις υποσχέσεις μου.
Τώρα θα πρέπει να ζήσω με τις τύψεις.
Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο.
Μπροστά σ’ αυτή την προοπτική,
ακόμα και ο θάνατος μου φαίνεται πιο προσιτός.
Είναι, αν θέλεις, ο εύκολος τρόπος διαφυγής.


Σημείωμα 4ο  (Η Εκδοχή του Καθηγητή)

Επί είκοσι συναπτά έτη
διδάσκω τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο.
Έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον γι’ αυτή την ιστορία.
Ήλπιζα πως θα το παρατηρούσε κάποιος
και θα ζητούσε να με απολύσουν.
Όμως όλοι είναι χαμένοι στο μικρόκοσμό τους.
Αν δεν πάω αύριο στη δουλειά
δε θα το παρατηρήσει κανείς.
Άρα πρέπει να πάρω πιο δραστικά μέτρα.


Σημείωμα 5ο  (Η Εκδοχή του Νέου)

Μπορεί να μην έχω ζήσει και πολλά χρόνια,
αλλά έχω καταλάβει προς τα πού πηγαίνουν τα πράγματα.
Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ
να εκμεταλλευτώ το χρόνο μου όσο το δυνατόν καλύτερα,
μα δε βρίσκω κάτι αξιόλογο να κάνω.
Ίσως ήρθε η ώρα να βιάσουμε την ιστορία
και να επιταχύνουμε τις εξελίξεις.
Έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν υπήρξα νέος.


Σημείωμα 6ο  (Η Εκδοχή του Ηλικιωμένου)

Ξόδεψα τόσα χρόνια αναζητώντας κάτι
που ήξερα απ’ την αρχή πως δε θα το έβρισκα ποτέ.
Τώρα πια έχω καταλάβει ότι η ευτυχία
είναι μια ψευδαίσθηση που διαρκεί ελάχιστα.
Έχω επίσης συνειδητοποιήσει πως το κυνήγι της
οδηγεί στην κατασπατάληση του χρόνου ζωής
που έχει δοθεί στον καθένα από μας.
Αφού λοιπόν κατανάλωσα (σχεδόν)
το χρόνο που μου αναλογούσε,
αποφάσισα να επιστρέψω το υπόλοιπο που μου απομένει.
Υπάρχει άλλωστε και η μετενσάρκωση. Ή μήπως όχι;


Σημείωμα 9ο και 10ο  (Η Τελική Εκδοχή)

Βαρέθηκα να είμαι το σκιάχτρο
αυτού του ιδιότυπου ψυχιατρείου.
Τα χάπια που μου έδιναν δεν τα κατάπινα, τα συγκέντρωνα.
Τώρα έχω ένα πολύχρωμο σύνολο από δαύτα
και σκέφτομαι αν πρέπει να τα καταπιώ
ή να τα διαλύσω σε νερό.
Όπως και να ’χει, θα στενοχωρήσω τους θεοσεβούμενους.
Θα σε πάρω και σένα μαζί, για συντροφιά.
Έτσι δε θα βρεθεί κανείς να ειδοποιήσει τους δικούς μου.
Τα βιβλία μου τα πέταξα. Δε θα μου χρειαστούν.
Ευτυχώς το σώμα μου είναι σφριγηλό και νεανικό,
οπότε θα το καλοδεχτεί ο ιατροδικαστής.
Αν ξαναγεννηθώ, ελπίζω να μην ξανακάνω τα ίδια λάθη.
Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ βαρετό.
Μάλλον θα διαλύσω τα χάπια σε νερό.
Ίσως το μείγμα δώσει λίγο χρώμα στη ζωή μου...

5 σχόλια:

Poet είπε...

Καλωσόρισες, φίλε μου, στον κόσμο των ιστολογίων. Συγχαρητήρια για το ωραίο ιστολόγιό σου και για τα ποιήματα. Καλή συνέχεια.

Ν.Γ. Λυκομήτρος είπε...

Ευχαριστώ θερμά για όλα

ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ είπε...

Καλωσορίσματα κι από μένα Νίκο...θα τα πούμε σύντομα από κοντά...cheers!

Ν.Γ. Λυκομήτρος είπε...

Να 'σαι καλά, Γιάννη. Όπως βλέπεις ακολούθησα τη συμβουλή σου...

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

κάθε λέξη... κάθε εκδοχή... πόνος υπαρκτός αδιαχείριστος...

ειδικά αν κάποια εκδοχή...

πόλος έλξης για μένα η γραφή σου.