Η Ποίηση στην Ελλάδα αποτελεί το κατεξοχήν πεδίο εφαρμογής της θεωρίας του κοινωνικού δαρβινισμού. Οι εξαιρέσεις υπάρχουν μόνο για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αλίμονο σ’ αυτούς που δεν συνειδητοποιούν ότι είμαστε όλοι αιχμάλωτοι της Αράχνης…

Η ΑΡΑΧΝΗ

Οι δισταγμοί, οι φόβοι και οι αποτυχίες

παραμερίζονται αναπάντεχα

σ’ ένα αέναο παιχνίδι χωρίς κανόνες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρξει

ένας νικητής και πολλοί ηττημένοι.

Η προσμονή, η απελπισία και η αγωνία

μεγεθύνονται χωρίς προηγούμενο

αφού κανείς δε γνωρίζει τι θα του συμβεί.

Το μόνο που μπορεί να κάνει

είναι να περιμένει υπομονετικά τη σειρά του.

Οι ζήλιες, οι έχθρες και οι αλληλοκατηγορίες

αυξάνονται με απίστευτο ρυθμό,

καθώς οι πάντες μιλούν συνωμοτικά

και υποπτεύονται ο ένας τον άλλο

χωρίς να μετανιώνουν για τα λάθη τους.

Η ποίηση υφαίνει τον ιστό της.

Τα περιθώρια στενεύουν.