ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ

Παρουσιάζουμε σήμερα στη στήλη «Φίλια Πυρά» την ποιήτρια Σοφία Κολοτούρου.

Σύντομο βιογραφικό

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης και ειδικεύτηκε στην Κυτταρολογία στα νοσοκομεία Πανεπιστημιακό Ηρακλείου Κρήτης και Άγιος Σάββας Αθηνών. Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε παρακάτω…

Στην προσπάθειά μου να προωθήσω το βιβλίο μου στο Διαδίκτυο έπεφτα πάνω στο όνομα μιας άγνωστης σε μένα ποιήτριας, για την οποία όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια. Αναρωτιόμουν ποια είναι αυτή η Σοφία Κολοτούρου και προς τι όλος αυτός ο θαυμασμός. Έβλεπα, μάλιστα, κάποια ποιήματά της σε ιστολόγια, χωρίς να τους αφιερώνω ιδιαίτερη προσοχή, και αναρωτιόμουν πώς μια ποιήτρια με ομοιοκατάληκτο στίχο προσέλκυε τόσο ενδιαφέρον. Αποφάσισα, λοιπόν, να επικοινωνήσω μαζί της και, ταυτόχρονα, να ασχοληθώ ενδελεχώς με το έργο της για να διαπιστώσω περί τίνος πρόκειται. Ξεκίνησα να διαβάζω ποιήματα από τον ιστότοπο που διατηρεί (http://www.sofiakolotourou.gr/) και πραγματικά μου έκαναν εντύπωση. Αυτό που κάποιοι (ίσως κατά βάθος κι εγώ) θεωρούν ξεπερασμένη φόρμα, ο ομοιοκατάληκτος στίχος, γίνεται ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της Σοφίας, το οποίο διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο ποιητικό σύμπαν, καθιστώντας την Κολοτούρου μία από τις σημαντικότερες γυναικείες φωνές στη Νεοελληνική Ποίηση.



Σοφία Κολοτούρου "Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς;"



Το παράδοξο σ’ αυτή την ιστορία είναι ότι ουσιαστικά πρώτα γνώρισα τη Σοφία ως συγγραφέα και μετά ως ποιήτρια. Θέλοντας να φανώ ευγενικός, αγόρασα το βιβλίο της «Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς;» (Εκδόσεις ΚΨΜ 2010), έτσι ώστε να πάω «εξοπλισμένος» στην παρουσίασή του. Τελικά το διάβασα μετά την παρουσίαση, είχα ήδη, όμως, αναπτύξει υψηλές προσδοκίες μετά τα όσα άκουσα από αυτούς που το είχαν διαβάσει. Το βιβλίο συγκεντρώνει κάποιες προσωπικές ιστορίες που είχαν δημοσιευθεί στο σχετικό ιστολόγιο (http://kofosi.blogspot.com/) και αποτελεί τον ιδανικότερο τρόπο για να ενημερωθεί κάποιος σχετικά με τη μεταγλωσσική κώφωση ενώ, ταυτόχρονα, είναι μια συλλογή κειμένων που διαβάζεται απνευστί. Δεδομένου ότι η λογοτεχνική κριτική δεν αποτελεί αντικείμενο αυτού του ιστολογίου, θα πω μόνο ότι η Σοφία κατάφερε να παρουσιάσει ένα καλογραμμένο βιβλίο, με πολύ χιούμορ, που διαλύει όλες τις προκαταλήψεις σχετικά με την κώφωση και τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται και συνιστά τον καλύτερο οδηγό για την κοινωνία των ακουόντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ήδη πραγματοποιεί ομιλίες σε σχολεία που άπτονται της θεματολογίας του βιβλίου, καθώς κάποιοι, τουλάχιστον, κατάλαβαν ότι αυτή είναι η καλύτερη μέθοδος για να ενημερωθούν οι νέοι για ένα ζήτημα που αφορά όχι μόνο αυτούς που το αντιμετωπίζουν αλλά και ολόκληρη την κοινωνία… Αξίζει να σημειωθεί ότι το βιβλίο συνοδεύεται από ένθετο 16-σέλιδο κόμικ, δουλειά του καταξιωμένου σκιτσογράφου Σπύρου Δερβενιώτη.

 

Σοφία Κολοτούρου "Αν-επίκαιρα Ποιήματα"



Αφού ασχολήθηκα με αυτή τη συλλογή σπονδυλωτών ιστοριών, αποφάσισα να περάσω στα πιο γνώριμα για μένα εδάφη της Ποίησης αποκτώντας και την πρώτη ποιητική συλλογή της Σοφίας Κολοτούρου με τίτλο «Αν-επίκαιρα Ποιήματα» (Εκδόσεις Δαρδανός-Τυπωθήτω [Σειρά Λάλον Ύδωρ] 2007). Τότε κατάλαβα γιατί τόσος κόσμος είχε ξεχωρίσει αυτό το βιβλίο. Ειρήσθω εν παρόδω, η συλλογή αυτή εντάχθηκε στη μικρή λίστα υποψηφιοτήτων του περιοδικού Διαβάζω για το βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα το 2008. Χρησιμοποιώντας παλιά υλικά (εξ ου και το άλλο ιστολόγιο που διατηρεί «Νέοι Ήχοι στο Παμπάλαιο Νερό» [http://pampalaionero.wordpress.com/] μαζί με τον Κ. Κουτσουρέλη, το οποίο αποτελεί μια διαρκή ανθολόγηση σύγχρονης ελληνικής ποίησης σε παραδοσιακές μορφές), δηλαδή την ομοιοκαταληξία και το μέτρο, η Σοφία γράφει σπουδαία ποιήματα που διακρίνονται για την κοφτερή γλώσσα, την ασυνήθιστη θεματολογία, τη λεπτή ειρωνεία και, ενίοτε, τον αυτοσαρκασμό. Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο από τα ποιήματα της συλλογής μελοποιήθηκαν, το ένα από τον B.D. Foxmoor των Active Member (στο δίσκο Όταν οι Μικρόνοοι Hiphoρραγούν) και το άλλο από τον Κώστα Παρίσση (στο δίσκο One for the Road του Δώρου Δημοσθένους).

Κλείνουμε αυτή την σύντομη παρουσίαση με ένα χαρακτηριστικό ποίημα…

ΠΑΡΙΣΙ - ΝΕΑ ΟΡΛΕΑΝΗ - ΤΕΞΑΣ

Δεν έχουν λέει ψωμί. Ωστόσο παντεσπάνι

άφθονο υπάρχει. Δεν καταλαβαίνω.

Τους είπαμε πως έρχεται κυκλώνας.

Γιατί έμειναν στη Νέα Ορλεάνη;

Αμάξι αν δεν έχουν, κάποιο τρένο

σαφώς θα φεύγει — είναι κανόνας.

Αλήτες θα 'ταν, άστεγοι, που κλέβουν

και καίνε, όπως οι άλλοι στο Παρίσι.

Τους κόβω ύποπτους και για τρομοκρατία.

Κάθονται και δεν θέλουν να δουλεύουν,

διακινούν χαπάκια και χασίσι,

έχουνε άλλο χρώμα, άλλη θρησκεία.

Πώς έγινε και δείχνουν τόσο μίσος;

Μας σκότωσαν στους Πύργους, στο Μετρό,

στα ωραία θέρετρά μας στο Μπαλί,

στην Αίγυπτο, στην Ιορδανία. Ίσως

να φταίει πάνω απ' όλα ο Εξαποδώ.

Φίλοι, ας κάνουμε μαζί μια προσευχή.