Πριν από αρκετούς μήνες έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από έναν άγνωστο αποστολέα με το παράξενο ψευδώνυμο «Larry Cool». Το μήνυμα περιείχε ένα ενδιαφέρον ποίημα και στο τέλος παρέπεμπε στο προσωπικό ιστολόγιο του ποιητή.
Αυτή ήταν η πρώτη μου γνωριμία με το λογοτεχνικό σύμπαν του Larry Cool, μιας ασυνήθιστης προσωπικότητας που από την πρώτη στιγμή άσκησε πάνω μου μια ανεξήγητη γοητεία.
Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από τη χρήση του πολυτονικού συστήματος και, ενίοτε, τη χρήση της καθαρεύουσας, στοιχεία που «δένουν» αρμονικά με τις πρωτόγνωρες εικόνες που συναντά κανείς στα κείμενά του. Τα προαναφερθέντα στοιχεία αποτελούν τον πυρήνα και του πεζογραφικού του έργου, το οποίο, όπως και το ποιητικό, θα μπορούσαμε να το κατατάξουμε στην κατηγορία της post-apocalyptic literature. Ο Larry Cool, κινούμενος μάλλον στο ίδιο μήκος κύματος, αναφέρεται στο έργο του ως «λογοτεχνία για μετά την καταστροφή». Υπό αυτό το πρίσμα θεωρώ ότι θα πρέπει να ιδωθεί και το έργο του.
Όπως έχουμε ξαναγράψει στον «Ήχο της Απώλειας», όλοι οι λογοτέχνες που παρουσιάζονται στη στήλη «Φίλια Πυρά» διατηρούν φιλικές σχέσεις με τον διαχειριστή του ιστολογίου. Συνεπώς τα όποια θετικά σχόλια γράφονται από αυτήν την αφετηρία και δεν διεκδικούν ούτε επιθυμούν να λάβουν τη μορφή λογοτεχνικής κριτικής. Στην καλύτερη περίπτωση, το κείμενο αυτό, όπως και άλλα που προηγήθηκαν και άλλα που θα ακολουθήσουν, αποτελεί μια πρόταση προς τους αναγνώστες και τους καλεί να διαβάσουν τα δείγματα δουλειάς του παρουσιαζόμενου και να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.
Τούτων λεχθέντων παρουσιάζουμε παρακάτω ένα ηχητικό απόσπασμα από το κεφάλαιο «Το Gala των Υπερρεαλιστών» που προέρχεται από το καινούριο βιβλίο του Larry Cool με τίτλο «Άγγελοι Καρφώνονται με το Κεφάλι στην Άσφαλτο». Στο κείμενο που ακολουθεί συναντάμε επιρροές από τη γραφή του Guillaume Apollinaire, του Alfred de Musset ή, ακόμα, και του Marquis de Sade. Όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας αυτό το βιβλίο προορίζεται:
«- για τα κορίτσια που παρατούν τις παλιές συνήθειες όπως παρατούν το μπλου τζην στην άμμο και πέφτουν γυμνά στη θάλασσα.
- για τους τρελούς που τρέχουν στις άγριες ερημιές έχοντας μέσ’ το κεφάλι τους ένα μαγκάλι αναμμένα κάρβουνα.
- για τον χαρούμενο χοντρο-καλόγερο που με τα βροντερά του γέλια τραντάζει των άστρων το στερέωμα.
- για την υψίφωνο που ξαφνικά σταμάτησε να τραγουδά και ξέρασε τα σπλάχνα της στ’ ακροατήριο.
- για τον ασκητή που άνθισαν τα μάτια του από την προσμονή και βγήκαν κόκκινα γαρίφαλα.
- για τη γυναίκα που ο πόθος της τις νύχτες ελλοχεύει, σαν μαύρος σαρκοβόρος πάνθηρας.
- για τον αθώο που με τρεμάμενα δάχτυλα ψηλαφεί σαν βρέφος τις θηλές τ’ ουρανού.
- για τους ποιητές που τους άρπαξαν απ’ τα μαλλιά τα σύννεφα και χάθηκαν.
- για όσους εξατμίζονται από έρωτα.
- για ’κείνη που επιστρέφει μετά από τριάντα αιώνες εξορίας έχοντας καλά κρυμμένη στην κοιλιά της ό,τι περισσότερο φοβούνται οι εξουσίες: την Ελπίδα.
Αυτοί θα επιβιώσουν· αυτοί και οι σκορπιοί της ερήμου. Οι υπόλοιποι είμαστε ήδη νεκροί.»
Συνοπτικά η υπόθεση του μυθιστορήματος έχει ως εξής: Ένας εργαστηριακός ιός μολύνει τα μυαλά των ανθρώπων και σβήνει όλες τις ελπίδες τους...
Μια γυναίκα καταδύεται στην πιο επικίνδυνο άβυσσο -στη συνείδησή της- και ελευθερώνει τον χειρότερο εφιάλτη όλων: τον εξολοθρευτή άγγελο. Ο κόσμος κοχλάζει. Ν. Υόρκη, Παρίσι, Τόκυο, οι μητροπόλεις καίγονται.
Όταν ανακαλύπτει την αλήθεια, τα πάντα αλλάζουν...
Σημειώνεται ότι την αποκλειστική ευθύνη για το κείμενο που ακολουθεί τη φέρει ο συγγραφέας…
Ο Larry Cool έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων «Αστρικές Συνουσίες» (Modern Times, 2000) και το μυθιστόρημα «Τον ‘Κανένα’…θα τον Φάω Τελευταίο» (Τυφλόμυγα, 2006). Διακινεί τα ποιήματά του μέσω του διαδικτύου και, κυρίως, μέσω του ιστολογίου http://larrycoolwriter.blogspot.com/. Το μυθιστόρημα ««Άγγελοι Καρφώνονται με το Κεφάλι στην Άσφαλτο» δημοσιεύεται σε συνέχειες στο ιστολόγιο http://aggeloikarfonontai.blogspot.com/.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου