ΕΝΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΤΕΛΟΣ

                                      Εις μνήμην Δ.Χ.
Η απελπισία αρματωμένη
στέκεται αποφασισμένη
στο κέντρο της μητρόπολης
και εκτελεί με καλά υπολογισμένες κινήσεις
το σχέδιό της.
Μια κραυγή,
ένας κρότος,
ένα σημείωμα
και τίποτα παραπάνω.

Οι αλαφιασμένοι περαστικοί
κοντοστέκονται για λίγο
κι ύστερα συνεχίζουν το δρόμο τους
φοβούμενοι ότι μπορεί
να έχουν την ίδια τύχη.

Πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα των κρατούντων
υποβόσκει η επιθυμία για επιστροφή στην ομαλότητα
διά της εκφράσεως της λαϊκής βουλήσεως
στην εμποροπανήγυρη που επισπεύδεται.
«Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».