ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ – ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

Γεννήθηκε το 1960 στην Αθήνα, κάτω απ’ τα προσφυγικά του Άγιου Σώστη στο Νέο Κόσμο.

Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και συνέχισε για δυο χρόνια τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο, στον τομέα των εφαρμοσμένων μαθηματικών, στο Πανεπιστήμιο Paul Sabatier της Τουλούζης στη Γαλλία.

Γράφει επί πολλά χρόνια χωρίς να έχει δημοσιεύσει κάποια δείγματα της δουλειάς του ή να έχει εκδώσει κάποια συλλογή του. Η πρώτη εμφάνιση των έργων του γίνεται ξαφνικά το 2012, με αναρτήσεις σε ιστολόγια ποίησης που τον φιλοξένησαν.

Πιστεύει πως η ποίηση υπάρχει για να προσπαθεί να μεταφέρει με απλό κι ευθύ τρόπο τη βίωση του ατομικού πόνου και των προσωπικών ονείρων αυτού που γράφει. Εάν αγγίξει κάποιους άλλους γίνεται «συλλογικό έργο», αφού ο κάθε αναγνώστης που θα «σκύψει» ξανά πάνω στο ποίημα θα δημιουργήσει, διαβάζοντάς το, ένα καινούργιο δικό του, συχνά πιο ενδιαφέρον και βαθύ από εκείνο του αρχικού δημιουργού.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

(στην I.)

Πενθούμε ή ποθούμε;

Δεν είχα προλάβει να πάρω τις πυτζάμες μου

Αυτές οι ρίγες πάνω μου μ’ ανατριχιάζουν

Συναντάω πρώτη φορά την οσμή που έρχεται,

από τα σχήματα από τα χρώματα.

Μοιάζω-λέει-μ’ ένα μικρό περίπτερο,

στο κέντρο της πλατείας.

Ένα μαξιλάρι στο καρεκλάκι

Ένας φακός στο μπροστινό ράφι

Ένα τρανζίστορ να λέει μόνον αμανέδες, αλλά σιγά.

Πενθούμε ή ποθούμε;

Βράδυ νωρίς στο τηλεφωνείο με τις ουρές στη θέση τους

Δεν μιλάω καθόλου καλά τη γλώσσα

Δεν έχω τα κέρματα που θα ζητήσουν

Πάλι θα μου κάνουν παρατήρηση.

«Να ’χα τώρα ένα καφέ ανάμεσα στα πόδια»

Να μοιραζόμουν τις απουσίες μου

Ιδίως αυτές που άργησαν να γίνουν απουσίες.

Μπλεγμένος ανάμεσα σ’ εξιτήρια, αποδείξεις ασφάλισης

Τηλέφωνα δήθεν επιστροφής στη μήτρα

Φοβισμένος απ’ τους δρόμους πού ’ναι άδειοι

Που αρχίζουν απ’ εκεί που σταματούν.

Η ζωή μου… που λένε;

Ζόρικη, τρεμουλιαστή, ανακυκλούμενη, μουσκεμένη

Μασκαρεμένη.

«Όχι, ποθούμε, στα νεκροταφεία μέσα,

στις αρνήσεις χωρίς έτοιμη σωτηρία,

στο τυφλό πείσμα

στην επιμονή σα βγάζει τη γλώσσα στην υπομονή.

Ποθούμε»

ΑΙΩΝΑΣ

Ακέφαλα κορίτσια

εσύ χωρίς φίλους

λάθος απαντήσεις

κύκλοι παντού.

Τηρουμένων των αναλογιών

ονoμάστε το

Πρώτη                                                          

Μοναδική

Παρουσία

ΓΙΟΥΔΙΑ

Δεκάδες θάνατοι

ντυμένοι προκλητικά.

Ωσάν τον φασισμό

ντυμένον επανάσταση.

Μας μικραίνουν

τις μέρες

Μας παγώνουν

τα χρώματα,

δειλοί.

Πριν

το Θάνατο των μικροθανάτων.

Την υστερεκτομή

Αυτής.....

του φασισμού.

Μαζί, μας μακέλεψαν

τα μωρά μας

Μαζί, μας στράγγιξαν

τα γλυκά υγρά

της σάρκας

και τ’ αλμυρίσαν.

Δεν ξέραν πως τα μωρά

ξανάρχονται.

Και κυρίως

δεν έχει περάσει

μέρα από πάνω τους,

μήτε μπουκάλι

απ’ τ’ αμπέλι τους.

Με τα ίδια ρούχα:

Φτωχικά

Ίδιο νούμερο

Νικηφόρα

Περισσότερα δείγματα γραφής του Νίκου Κυριακίδη μπορείτε να διαβάσετε στις κάτωθι ιστοσελίδες:

Eyelands  

G.A.P.

Varelaki

Αλωνάκι της Ποίησης

Εις Βάθος

Λογοτεχνικές και Εκπαιδευτικές Αναφορές

Λογοτεχνικές Μικρογραφίες

Μπουκάλι στη Θάλασσα

Παράθυρο στα Όνειρα

Ποιείν

Ποιητές του Κόσμου

Στάχτες

Το Κόσκινο

Το Παράθυρο

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον ποιητή στην ηλεκτρονική διεύθυνση tonik@otenet.gr.