ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΔΕΡΙΖΙΩΤΗ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Εγκαινιάζουμε σήμερα στον «Ήχο της Απώλειας» μία νέα ενότητα που ονομάζεται «Τα Άνθη της Κερασιάς». Σε αυτή την ενότητα θα αναρτώνται έργα πολύ νέων ποιητών/-τριών που είτε δεν έχουν εκδώσει κάποια συλλογή, είτε δεν έχουν καν δημοσιεύσει έργα τους στο Διαδίκτυο.

Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζουμε μία νέα, πολλά υποσχόμενη ποιήτρια, την Ιφιγένεια Δεριζιώτη, με δύο ποιήματα που, κατά την ταπεινή μας άποψη, αξίζουν την προσοχή σας.

Τα σχέδια που συνοδεύουν την ανάρτηση ανήκουν στην ίδια.

Γεια σου κορίτσι μου (για τον πατέρα)

Κάθε μέρα ακυρώνω και προγραμματίζω, ξανά ακυρώνω και ξανά προγραμματίζω,

δεν μπορώ να ξέρω το τώρα ή το μετά μου...

Γιατί δώσαμε το ξύλινο στρογγυλό τραπέζι;

Το σκέφτομαι συχνά, ήταν μεγάλο και στρογγυλό, όπου και να καθόμουν ισαπείχα 

πάντα το ίδιο με το κέντρο...

Έχει σημασία το κέντρο, σ’ ένα κύκλο ξέρω πού είναι, να υπολογίσω τα βήματά μου,

το πώς να το βρω...

Σε μια εποχή που όλοι χαράζουν έναν ίσιο δρόμο, μια ευθεία

στο άπειρο και στο τίποτα, εκεί δεν υπάρχει κέντρο, μεταβάλλεται, χάνομαι...

Κάποιες μέρες φέρνω βόλτες στη Δροσοπούλου, πηγαίνω μέχρι την Ιθάκης και ξανά πίσω.

Ο πηγαιμός αυτός δεν είναι μακρύς και η διαδρομή δεν έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία,

το ίδιο μοτίβο παντού.(Δε συνάντησα Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες ούτε τον Ποσειδώνα,

μοναχά μετανάστες με αυτοσχέδιες καρότσες που πουλούσαν πεινασμένα όνειρα 

μήπως και βγάλουν μεροκάματο και αγοράσουν ελπίδα. Συνάντησα όμως τον εθνικισμό

να μοιράζει ξενοφοβία για αυτούς, για εκείνους για εμένα για εσένα και φοβήθηκα).

Ψάχνω τη δική μου "Ιθάκη" μα έχει τόσες πολλές και χάνομαι...

Ψάχνω πάντα κάτι μα δε ξέρω τι, πάντα ψάχνω, ψάχνω συρτάρια για αναμνήσεις,

ψάχνω στο νού μου και σε εφημερίδες για το αύριο...

Δεν ξέρω εάν βρήκα και εάν βρω το αντικείμενο της αναζήτησής μου,

γιατί και να το βρήκα το βάζω στην άκρη γιατί δεν γνώριζα ότι το έψαχνα

και συνεχίζω να ψάχνω με την ίδια μανία και πάλι.

Κι εσύ πατέρα με ρωτάς πάντα εάν τώρα είμαι καλά ή έστω καλύτερα, κι εγώ σου λέω πάντα "ΝΑΙ",

αλλά εσύ δεν το πιστεύεις και μετά δεν με ξαναρωτάς την ίδια μέρα...

"Θα μιλήσουμε αύριο" μου λες και μετά "γεια σου κορίτσι μου".

Κι έτσι κάθε μέρα λέω "ΝΑΙ", συνήθισα και το λέω παντού πλέον, ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΟΧΙ.

Touch me Cold (μολύβι και μαρκαδόρος σε χαρτί)

13/12/12

Αϋπνία...ξεκομμένη από τους εφιάλτες μου, μου λείπουν.

Ίδιες μέρες πολλαπλάσια μιας στατικής ψύχωσης, μόνο ο χρόνος προχωρά

και ο ουρανός γέμισε ρυτίδες.

Αποξηραίνω λευκά περιστέρια με τα οποία θα στολίσω

το συρματόπλεγμα της θέλησης

(μπορώ να σου χαρίσω μερικά και για τα δικά σου συρματοπλέγματα).

Πήρα δύο καρφιά και με ένα σφυρί (κειμήλιο αρχέγονου θεού)

βίαια τα ενσωμάτωσα στον κόκκινο τοίχο, εκεί έπειτα

κρέμασα το κοράκι...

Δεν θέλω να δηλώσω τίποτα με αυτή την πράξη, δεν έχει κανένα

βαθύτερο νόημα, μην ψαρώνεις απλά έτσι είναι...

Είναι απλό σα να σου λέω "άνοιξα το παράθυρο"

(κι αυτό είναι κάτι απλό και μπορώ να πω πως έχει και κάποιο νόημα).

Πάντως για να ξέρεις το κοράκι το κρεμούσα σε κάθε σπίτι όπου διέμενα

και κάποια δεν είχαν παράθυρα.

God? (μολύβι, μαρκαδόρος και ξυλομπογιά σε χαρτί)

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

Η Ιφιγένεια Δεριζιώτη γεννήθηκε στις 8 Μαΐου του 1988 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Εκεί ξεκινά να γράφει τα πρώτα της κείμενα το 2003, καθώς η ποίηση, με τη μουσικότητα και το συναίσθημα που ανέδυαν οι λέξεις, της είχε τραβήξει το ενδιαφέρον.
Το 2006 δίνει εξετάσεις για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και αποτυγχάνει.

Το 2008 εισάγεται στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, στο τμήμα Βαλκανικών Σπουδών Φλώρινας, με κατεύθυνση Οικονομία, Διοίκηση και Πολιτική. Δεν ολοκληρώνει ποτέ τις σπουδές της.
Παραμένει στη Φλώρινα για δύο χρόνια περίπου και τον Οκτώβριο του 2010 μετακομίζει στη Θεσσαλονίκη. Παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στο καλλιτεχνικό εργαστήρι της Ράνιας Εμμανουηλίδου και στο εργαστήριο-εκθεσιακό χώρο "Pape Moe" της Ιωάννας Κυριακού, όπου συμμετέχει και σε μία έκθεση σκίτσων.
Τον Οκτώβριο του 2012 μετακομίζει στην Αθήνα και γίνεται μόνιμος κάτοικος Κυψέλης. Συνεχίζει να ασχολείται με την ποίηση και τη ζωγραφική. Διατηρεί το ιστολόγιο «Η Αλφαβήτα της Κραυγής».

Ιφιγένεια Δεριζιώτη