Με ένα ιδιαιτέρως συγκινητικό κείμενο, η Χριστίνα Λιναρδάκη, υπεύθυνη του ψηφιακού λογοτεχνικού περιοδικού «στίγμαΛόγου», μας προσκαλεί σε μια εκδήλωση, πρωτόγνωρη για τα ελληνικά λογοτεχνικά δρώμενα, η οποία θα πραγματοποιηθεί την προσεχή Παρασκευή. Χωρίς άλλα λόγια, παραθέτω αυτούσια την πρόσκληση:
Το στίγμαΛόγου προσκαλεί σε εκδήλωση με θέμα τη νόσο και την αναπηρία στην ελληνική ποίηση που γράφεται σήμερα στις 12 Σεπτεμβρίου και ώρα 19.00 στο Alma Mater, Εμμανουήλ Μπενάκη 62, Εξάρχεια.
Συμμετέχουν:
Φανή
Αθανασιάδου, Βαγγέλης Ευαγγελίου, Ιωάννα Καραμαλή, Σοφία Κολοτούρου,
Χριστίνα Λιναρδάκη, Ειρήνη Παραδεισανού, Μαρία Σταυροπούλου & Johnny
Gavlvovski, Andy Jackson
Διαβάζει η Κατερίνα Τσιτσεκλή
*
Εγκαινιάζουμε
την [Α]νοσο/ποίηση, σειρά εκδηλώσεων και δράσεων που
ελπίζουμε να συντελέσουν στην αύξηση της ενσυναίσθησης των
συνανθρώπων μας όσον αφορά όσους ταλαιπωρούνται λόγω αναπηρίας ή
χρόνιας/σοβαρής νόσου, σωματικής και ψυχικής, πολλές φορές απειλητικής για τη
ζωή. Ελπίζουμε επίσης να χαρίσουν έναν χώρο έκφρασης σε όσους
πάσχουν, έναν χώρο που μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά, παραμυθητικά,
ακόμη και θεραπευτικά.
Στη σύγχρονη εποχή, ίσως περισσότερο από ποτέ, το σώμα δυστυχώς νοσεί από μια ποικιλία ασθενειών που συνεπάγονται διάφορους βαθμούς φθοράς του. Μερικές φορές, το σώμα εξαιτίας τους παραμορφώνεται: το σχήμα ή η μορφή του αλλοιώνονται, κάνοντας φανερή τη νόσο. Άλλοτε, εμπλέκουν αλλοιώσεις που δεν φαίνονται, για παράδειγμα στον εγκέφαλο, τον μυελό των οστών ή τα τριχοειδή αγγεία – άλλοτε στην ψυχή. Γίνεται τότε το σώμα ένας ζωντανός χάρτης πληγών ή ουλών, σημείων που μένουν πάνω του σαν στίγματα ή αποτυπώσεις.
Είναι φοβερό πώς το σώμα μπορεί για κάποιους ανθρώπους να γίνει τόπος μαρτυρίου και να αναγκάζονται να επιχειρούν μια καθημερινή ανάσταση, βουβή συνήθως, οπωσδήποτε χαμηλόφωνη, μόνο και μόνο για να είναι, ή έστω να φαίνονται, λειτουργικοί. Ανάσταση ή αντίσταση στο βλέμμα των άλλων. Γιατί το βλέμμα που πέφτει πάνω στη νόσο και την αναπηρία είναι συχνά μια δυστυχία που προστίθεται πάνω στις δυσκολίες που ήδη αντιμετωπίζουν. Το βλέμμα των άλλων λειτουργεί σαν οντολογικός ή ταυτοτικός προσδιορισμός και όλοι μας θέλουμε να εμπεριέχει την αποδοχή. Πολλές φορές, όμως, τα βλέμματα που εισπράττουμε ως ανάπηροι ή νοσούντες περιέχουν οίκτο, ακόμη και σκληρότητα – κάποτε ίσως ακόμη και αποστροφή.
Είναι ίσως
κατανοητό. Οι άλλοι δεν ξέρουν πώς είναι να νοσείς, πώς είναι
να αντιπαλεύεις φρικαλέα συμπτώματα, να παλεύεις για να καταφέρεις πράγματα που
για κείνους είναι αυτονόητα. Η ποίηση μπορεί να γίνει η γέφυρα που
θα καλύψει την απόσταση, γεμίζοντας την άγνοιά
τους με λέξεις: εμπειρίες, βιώματα, περιγραφές, αλληγορίες.
Οτιδήποτε μπορεί να γκρεμίσει τις κοινωνικές προκαταλήψεις που
θέλουν τη νόσο και την αναπηρία μια ακατανόητη για τους πολλούς εμπειρία,
ισοδύναμη με την αδυναμία.
Εμείς λέμε ΟΧΙ! Δεν πρόκειται για αδυναμία. Η νόσος και η αναπηρία είναι άλλες μορφές της κανονικότητας, μιας κανονικότητας που πρέπει να διευρυνθεί για να συμπεριλάβει τους πάντες, σε όλη τους την εντυπωσιακή ποικιλία. Γιατί, σκεφτείτε: ακόμη και αν είστε υγιείς, η κατάστασή σας είναι προσωρινή. Δυστυχώς, αργά ή γρήγορα, κι εσείς θα νοσήσετε όπως όλοι. Ακόμη και αν η αιτία είναι το γήρας που θα έρθει πιο αργά, το σώμα εντέλει θα ηττηθεί. Και τότε θα θέλετε να ζείτε σε έναν κόσμο όπου θα είστε αποδεκτοί και όπου θα σας φροντίζουν και δεν θα σας αντιμετωπίζουν σαν να είστε βάρος.
Στο εξωτερικό, η ποίηση της αναπηρίας και της νόσου (disability poetry, disability culture poetry) είναι ένας διακριτός θεματικός άξονας της ποίησης που γράφεται. Στην Ελλάδα, είναι ακόμη από ελάχιστος έως ανύπαρκτος, ίσως επειδή το θέμα παραμένει λίγο-πολύ ταμπού.
Θέλοντας να αλλάξει αυτή τη λανθασμένη αντίληψη και να οδηγήσει σε μια καθολικότερη αποδοχή, το στίγμαΛόγου δημιούργησε τη διακριτή ενότητα Disability που θα έχει περιεχόμενο κάθε εβδομάδα. Θα είναι μια διαρκής και ζωντανή, ανοιχτή και πολυφωνική ανθολογία φωνών στο θέμα της σωματικής ή ψυχικής νόσου και αναπηρίας.
Σας προσκαλούμε να γίνετε ενεργό μέρος της! Αν νοσήσατε ή νοσείτε, αν ζείτε με αναπηρίες, αν ξέρετε ανθρώπους που νοσούν ή είναι ανάπηροι, αν τους φροντίζετε, αν έχετε να μοιραστείτε αναμνήσεις δικές σας ή με αγαπημένους, εδώ είναι το σπίτι σας! Στείλτε μας το ποίημα ή το μικρό διήγημά σας, ακόμα και τις σκέψεις σας σε μορφή σύντομου δοκιμίου και εμείς θα το δημοσιεύσουμε.
Ευχόμαστε υγεία σε όλ@, περισσότερο όμως ευχόμαστε συμπόνοια και κατανόηση. Ας κάνουμε πιο ευρύχωρο και συμπεριληπτικό τον κόσμο που κατοικούμε.
Όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου